Dopamina przyczynia się do procesu selekcji działań na co najmniej dwa sposoby. Po pierwsze, ustala "próg" dla inicjowania działań. Im wyższy poziom aktywności dopaminy, tym mniejszy bodziec jest wymagany, aby wywołać dane zachowanie. W konsekwencji, wysoki poziom dopaminy prowadzi do wysokiego poziomu aktywności ruchowej i zachowań Empik Pasje. Książka Jak naprawić uszkodzony mózg autorstwa Doidge Norman, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie 59,78 zł. Przeczytaj recenzję Jak naprawić uszkodzony mózg. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze! odprężająca kąpiel, czytanie, wyjście do kina, pomagają pozbyć się hormonów stresowych, a zwiększają produkcję endorfin. Program minimum to po prostu znalezienie każdego dnia czasu na choć krótki relaks. Nasz układ nerwowy może wtedy odpocząć i zregenerować siły. Jak zregenerować mózg po stresie? Jeżeli chcę potrafię mieć silną wole, teraz chcę i nie proszę Was o żadne prośby jak mam dalej trwać w moim postanowieniu, tylko co mogę robić, żeby zregenerować jak najbardziej mój mózg po tych wszystkich pięknych podróżach. Mam spore problemy z koncentracją i zapamiętywaniem. Badania naukowe. Amerykańskie Towarzystwo Medycyny Uzależnień od 2011 roku definiuje uzależnienie jako przewlekłą chorobę mózgu wpływająca na układy nagrody, motywacji i pamięci. Po raz pierwszy definicja ta nie koncentruje się tylko na uzależnieniu od substancji, ale również bierze pod uwagę uzależnienie od innych czynników W opublikowanej przez Światową Organizację Zdrowia, obowiązującej w Polsce Klasyfikacji Zaburzeń Psychicznych w ogóle nie ma mowy o narkotykach, natomiast jest rozdział dotyczący zaburzeń psychicznych spowodowanych używaniem substancji psychoaktywnych, do których zaliczono: alkohol, opiaty (na przykład morfinę i heroinę), u28SUnF. 3 listopada, 2021 Szkodliwe działanie narkotyków na organizm zostało potwierdzone, a mimo wszystko chwilowe przyjemności skłaniają ludzi do podążania tą ścieżką. Każdy, kto zaczyna zażywać środki psychoaktywne, myśli, że w każdej chwili może przestać, a co najważniejsze, z czasem uświadamia sobie, jak błędna jest ta myśl. W końcu nawet całkowite uwolnienie od narkomanii nie staje się końcem problemów: w okresie brania narkotyków organizm tak bardzo słabnie, że trzeba przejść specjalną kurację, aby go zregenerować. Na czym polega regeneracja organizmu po narkotykach? Narkomania wyniszcza organizm, dlatego osoby uzależnione po odstawieniu substancji psychoaktywnych muszą przejść terapię uzależnień oraz kurację odbudowującą funkcjonowanie organizmu. W ośrodku leczenia narkomanii pacjenci przechodzą bezpieczną i skuteczną detoksykację, która pozwala pozbyć się szkodliwych toksyn. Aby czerpać przyjemność, cieszyć się z każdego drobnego wydarzenia, aby nie popaść w depresję, organizm wytwarza specjalne substancje – endorfiny. W języku medycznym nazywa się je neuroprzekaźnikami. To one dają przypływ szczęścia i radości. Kiedy zażywany jest narkotyk, substancje wiążą się z receptorami opioidowymi, które normalnie wytwarzają endorfiny. W tej chwili osoba odczuwa ostry przypływ euforii i przez kilka godzin z rzędu jest w tym stanie. Odbudowanie zaburzonej równowagi w zakończeniach nerwowych jest niezwykle trudne. Gdy tylko narkotyk przestaje wchodzić w interakcje z receptorami, osoba wychodzi z haju. W tej chwili ciało nie ma siły, by czuć, że żyje. Rezultat: najsilniejszy stan lęku, depresji, przygnębienia i chęci ponownego przeżycia euforii. Kiedy bierze się jakikolwiek narkotyk, mózg jest niszczony. Co dzieje się z organizmem podczas zażywania narkotyków? Zażywanie narkotyków negatywnie wpływa na wszystkie wewnętrzne organy osoby uzależnionej: Układ oddechowy – podczas palenia marihuany do płuc dostaje się wielokrotnie więcej sadzy i smoły w porównaniu ze zwykłymi papierosami, a haszysz może powodować raka płuc, opiaty hamują ośrodek oddechowy i kaszel, co zwiększa ryzyko infekcji płuc, przewlekłego niedotlenienia wszystkich narządów, paraliż ośrodka oddechowego i śmierć z powodu zatrzymania sercowo-naczyniowy – podczas przyjmowania opiatów obserwuje się niedociśnienie, rzadszy puls i dystrofię mięśnia sercowego. Przy stosowaniu stymulantów, wręcz przeciwnie, przyspiesza puls, ciśnienie krwi, wzrost temperatury ciała, istnieje ryzyko zawału serca i udaru trawienny – jeden z objawów narkomanii: brak apetytu, więc często uzależnieni doprowadzają się do całkowitego wyczerpania. Ponadto substancje narkotyczne pogarszają trawienie, przyczyniają się do zakłócenia funkcji motorycznych nerwowy – charakteryzuje się występowaniem psychozy, utratą pamięci, obniżonymi zdolnościami intelektualnymi, zmianami charakteru i degradacją osobowości. Prawdopodobny jest rozwój chorób psychicznych, takich jak schizofrenia. Z początki wielu krewnych narkomanów i samych pacjentów ośrodka odwykowego uważa, że wystarczy pozbyć się głodu narkotykowego, a reszta sama wróci do normy. Jednak tak nie jest, konieczne jest zwrócenie się do specjalistów, którzy przeprowadzą regenerację organizmu po narkotykach. Jak zregenerować organizm po narkomanii? Aby znormalizować zdrowie fizyczne i psychiczne pacjenta, lekarze i terapeuci z ośrodka leczenia narkomanii zwykle stosują następujące metody: Psychofarmakoterapia. Przepisują leki, aby zapobiec depresji lub aby wyzdrowieć z niej. Za pomocą leków pacjentowi zapewnia się spokojny sen, porządkowane są codzienne biorytmy, procesy wzbudzania i hamowania w mózgu powracają do normy. Psychiatra prowadzi terapię lekową, a następnie długotrwałe przywrócenie funkcji mózgu, pamięci, świadomości. Trwają prace nad tym, aby organizm sam zaczął wytwarzać endorfiny. Leczy się zaburzenia psychiczne, depresję, ataki paniki, halucynacje i inne Obejmuje stosowanie preparatów witaminowych i leków na określone istniejące choroby, dostosowanie diety, umiarkowaną aktywność fizyczną, masaże i inne zabiegi niezbędne do regeneracji dotkniętych narkomanią (głównie poznawczo-behawioralna). Celem jest przywrócenie niedawnego narkomana do zdrowego stylu życia, pomoc w zmianie charakteru, zachowania w celu poprawy relacji z rodziną i przyjaciółmi. Zaleca się, aby regeneracja organizmu po narkotykach odbywała się w wyspecjalizowanej placówce medycznej, która zapewnia zbilansowaną dietę, aktywność fizyczną w wymaganej ilości, planowany czas wolny, a także zapewnia środki zapobiegające nawrotom. W tym rewizję kręgu przyjaciół, przywracanie możliwości do zatrudnienia, utrzymania przydatnych hobby. Rekonwalescencja po narkotykach w ośrodku dla narkomanów Pierwszym etapem regeneracji organizmu po narkotykach jest detoksykacja, podczas którego z organizmu usuwane są toksyczne substancje. Podczas detoksykacji metody leczenia dobierane są indywidualnie do danego pacjenta. Wspólne dla wszystkich rodzajów detoksykacji są: Duża objętość wstrzykiwanego płynu i wymuszona diureza – ta metoda pomaga szybko usunąć toksyny z krwi i wypełnić naczyniaEnterosorbenty – usuwają toksyny z jelitKompleksy witaminowo-mineralneLeki na odbudowę wątroby i nerekLeki uspokajające psychikę narkomana. Dalsze leczenie uwzględnia cechy organizmu, czas zażywania narkotyków, wiek i tak dalej. Jednym z najważniejszych wydarzeń jest terapia uzależnień. Etap pracy z psychiką narkomana jest dłuższy niż oczyszczanie organizmu z narkotyku. Jeśli usunięcie odstawienia zajmuje nie więcej niż jeden dzień, to odbudowanie stanów fizycznych i psychicznych trwa latami. Terapeuta uzależnień pracuje nad tym, aby narkoman nie wracał już do narkotyków. I tutaj praca toczy się zarówno indywidualnie, jak i w grupach. Podczas pobytu w ośrodku uzależnień od narkomanii człowiek uczy się brać odpowiedzialność za swoje czyny. Niektórzy narkomani przechodzą celowo detoksykację, gdy zdają sobie sprawę, że ich życie jest zagrożone. Pomóż sobie, walcz o swoje zdrowie. Zadbaj o siebie, Twoich przyjaciół i rodzinę. Czy faktycznie osoby ze stwardnieniem rozsianym mierzą się z zaburzeniami funkcji poznawczych? Jak wspierać pracę mózgu i czy warto ćwiczyć regularnie? Jakie znaczenia ma dieta i czy są jakieś treningi, które mogą wspomóc nasz mózg? „Zaburzenia funkcji poznawczych występują u 40–70% chorych w przebiegu SM. Ich obecność ma istotne znaczenie dla jakości życia pacjentów, ponieważ wiążą się ze zwiększonym współczynnikiem bezrobocia, ograniczeniem aktywności społecznych, relacji interpersonalnych, występowaniem zaburzeń seksualnych oraz trudnościami w wykonywaniu rutynowych zadań domowych”.[1] Czym jest atrofia mózgu i zaburzenia poznawcze oraz dlaczego warto rozmawiać o tym w kontekście stwardnienia rozsianego? Atrofia mózgu w stwardnieniu rozsianym to poważny problem. Dużo częściej mówi się o konsekwencjach stanu zapalnego i demielinizacji istoty białej niż o problemie ze zmniejszaniem powierzchni objętości mózgu. Pomimo że jest to zjawisko fizjologiczne i występujące u każdej osoby wraz z wiekiem, to u osób chorujących na stwardnienie rozsiane przebiega ono szybciej, co wiąże się właśnie z zaburzeniami funkcji poznawczych. Zaliczamy do nich między innymi: problemy z pamięcią, także tą krótkotrwałą, zaburzenia koncentracji i uwagi, problemy z nauką nowych rzeczy, przyswajaniem wiedzy, ogólne „zmęczenie poznawcze”, czyli silne poczucie zmęczenia przy intensywnym wysiłku umysłowym. Zaburzenia funkcji poznawczych u osób z SM mogą mieć swoje źródło zarówno w niszczeniu struktur mózgu na skutek procesów demielinizacyjnych, jak i atrofii mózgu. Dotyczą one pacjentów z każdą postacią oraz stopniem zaawansowania choroby. Poza tym zaburzenia funkcji poznawczych mogą pojawiać się jako jedne z pierwszych objawów choroby, jeszcze przed innymi objawami klinicznymi.[2] Co oprócz samej diagnozy SM wpływa na zaburzenia funkcji poznawczych? Warto pamiętać, że zaburzenia funkcji poznawczych mogą wiązać się także ze stylem życia. Należy zadbać o trzy podstawowe elementy: dietę, radzenie sobie z chronicznym stresem, sen. W chorobie przewlekłej, jaką jest stwardnienie rozsiane, ogromne znaczenie ma podjęcie działań zapobiegających wystąpieniom zaburzeń funkcji poznawczych. Zadbanie o właściwy styl życia stanowi podstawę profilaktyki nie tylko w kontekście zaburzeń poznawczych, ale też ogólnego wpływu na przebieg i rokowania w chorobie. Jak wygląda dieta dla mózgu i jakie składniki pokarmowe powinny się w niej znaleźć? Prawidłowo zbilansowana dieta jest przede wszystkim różnorodna i dostarczająca wszystkich niezbędnych witamin i składników mineralnych. Dla układu nerwowego i mózgu szczególne znaczenie mają jednak: Kwasy Omega-3, które znajdziemy w tłustych rybach morskich lub w dobrej jakości suplementach diety. Witaminy z grupy B, których bogatym źródłem są ziarna, nasiona i pestki, a także zielone owoce i warzywa czy mięso. Różnorodne źródła białka, które są prekursorami dla neuroprzekaźników.[3] Witamina D, która powinna być suplementowana w indywidualnie dobranej dawce na podstawie wyników badań. „Badania na modelach zwierzęcych potwierdzają, że odpowiednie odżywianie się jest niezbędne dla rozwoju mózgu i do prawidłowego funkcjonowania wielu procesów związanych z działaniem układu nerwowego. Wiele składników diety, takich jak woda, kwasy tłuszczowe, witaminy i składniki mineralne, regulują wzrost, rozwój i różnicowanie się komórek układu nerwowego”.[4] Trening mózgu – jak ćwiczyć zdolności poznawcze i budować rezerwę poznawczą? Mózg ma zdolność do regeneracji i neuroplastyczności. Nie oznacza to, że tworzą się w nim nowe neurony. Neuroplastyczność polega na wzmacnianiu się sygnałów między synapsami albo tworzeniu nowych połączeń między neuronami.[5] Aby zapobiegać skutkom atrofii oraz uszkodzenia struktur mózgu powstałych w procesach demielinizacji należy zadbać o tworzenie się rezerwy poznawczej. Rezerwa poznawcza: „Zasoby i/lub możliwości kompensacyjne, które pozwalają osobie z patologią mózgu w przebiegu schorzeń neurologicznych lub zmianami mózgowymi, cechującymi proces starzenia się, dobrze funkcjonować poznawczo.[6] W celu wypracowania rezerwy poznawczej należy zachować jak największą aktywność mózgu, przy czym najskuteczniejsze są działania polegające na: Uczeniu się nowych rzeczy. Neuropatyczność jest możliwa dzięki stawianiu sobie nowych zadań, przy czym nie jest istotne jak perfekcyjnie są one wykonywane. Warto podejmować wysiłek w nauce nowych rzeczy, nawet jeśli przychodzi to z większym trudem niż przed diagnozą, a efekty nie są spektakularne. Aktywności związane z socjalizacją. Aktywność dla mózgu połączona ze spotkaniami z innymi ludźmi będzie miała większą skuteczność niż podejmowana wyłącznie w odosobnieniu. Kontakty międzyludzkie sprzyjają neuroplastyczność i pracy mózgu. Umiarkowana aktywność fizyczna także zwiększa zdolności poznawcze i poprawia pracę mózgu, zdolność do uczenia się i zapamiętywania. Wspomaganie pracy mózgu oraz budowanie rezerwy poznawczej nie wymaga używania skomplikowanych narzędzi czy programów treningowych ani stosowania restrykcyjnych diet, czy kosztownych rehabilitacji. Dużo ważniejsza jest systematyczna praca oraz dbanie o dobrostan psychofizyczny z zachowaniem zasad racjonalnego odżywiania, zdrowego snu oraz właściwej regeneracji. Jeśli zainteresował Cię ten temat to koniecznie wysłuchaj całej rozmowy z neurobiolożką Joanną Podgórską. Podcast z cyklu #ZapytajoSM znajdziesz na: Spotify YouTube Zapytaj o SM … neurobiolożkę Skrypt do pobrania w pdf: Zapytaj o SM … neurobiolożkę Bibliografia: [1] Neuroobrazowe i genetyczne korelaty zaburzeń funkcji poznawczych w przebiegu stwardnienia rozsianego, Wojciech Guenter , Joanna Jabłońska, Maciej Bieliński , Alina Borkowska Psychiatr. Pol. 2015; 49(5): 897–910 [2] Zaburzenia poznawcze w stwardnieniu rozsianym i możliwości terapii, Iwona Kurkowska-Jastrzębska, Dagmara Mirowska-Guzel, Polski Przegląd Neurologiczny, 2008, tom 4, supl. A [3] ROLA SKŁADNIKÓW DIETY W SYNTEZIE WYBRANYCH NEUROTRANSMITERÓW, Zuzanna Goluch-Koniuszy, Joanna Fugiel, Kosmos, tom 65, nr 4, 2016 [4] CZY DIETA I SUPLEMENTY MOGĄ WSPOMÓC PRACĘ MÓZGU? Joanna Chłopicka, Wszechświat, t. 121, nr 1–3/2020 [5] Neuroplastyczność – podstawowe mechanizmy, Kossut, Małgorzata, Neuropsychiatry & Neuropsychology / Neuropsychiatria i Neuropsychologia . 2019, Vol. 14 Issue 1/2, p1-8. 8p. [6] Rezerwa poznawcza: jak się starzeć pomyślnie?, EWA MAŁGORZATA SZEPIETOWSKA, A N N A L E SU N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E – S K Ł O D O W S K A L U B L I N – P O L O N I A, VOL. XXXI, 3 2018 Strona główna Psychologia Zdrowie psychiczne Objawy abstynencyjne po odstawieniu narkotyków: opioidów, amfetaminy, kokainy, marihuany Objawy zespołu abstynencyjnego (odstawiennego) po narkotykach dotyczą głównie układu nerwowego i układu krążenia. Ich nasilenie zależy od dawek narkotyku przyjmowanych w ostatnich kilku tygodniach, dróg jego podania oraz stanu zdrowia osoby uzależnionej. Sprawdź, jakie objawy abstynencyjne daje odstawienie heroiny, amfetaminy, kokainy i marihuany. Spis treściObjawy odstawienia narkotyków – od czego zależy ich nasilenie?Objawy odstawienia opioidówObjawy odstawienia amfetaminyObjawy odstawienia kokainyObjawy odstawienia marihuany Zespół abstynencyjny pojawia się wskutek zmniejszenia dawki dobowej narkotyku lub jego całkowitego odstawienia. Powoduje to zmniejszenie stężenia substancji psychoaktywnej we krwi, na co organizm reaguje bardzo gwałtownie. Zaburzone zostaje funkcjonowanie układu krążenia, układu nerwowego i trawiennego. Odstawienie narkotyku odbija się również na psychice – pojawia się trudna do opanowania chęć sięgnięcia po używkę, czyli głód narkotykowy. Stan taki utrzymuje się przez kilka dni, przy czym maksymalne natężenie przypada na 3-4 dzień odwyku. Czym grozi zażywanie heroiny, kodeiny lub morfiny? Objawy odstawienia narkotyków – od czego zależy ich nasilenie? Natężenie objawów w przebiegu zespołu abstynencyjnego po narkotykach zależy od kilku czynników: rodzaju zażywanej substancji – najostrzejszy przebieg ma zespół odstawienia opioidów, mniej niebezpieczne objawy odstawienne daje marihuana (jest tak jednak tylko w teorii, ponieważ istotne znacznie mają też czynniki wymienione poniżej); czasu przyjmowania narkotyku – u narkomana z kilkuletnim stażem nagła przerwa w zażywaniu substancji psychoaktywnej wywoła bardziej dotkliwe objawy niż u osoby, która sięgnęła po narkotyk kilka razy; dawek narkotyku przyjmowanych w ostatnich kilku tygodniach przed odstawieniem – im większe dawki, tym odwyk ma gwałtowniejszy, bardziej bolesny przebieg; stanu zdrowia fizycznego i psychicznego osoby uzależnionej. Objawy odstawienia opioidów Opioidy to pochodne opium – kodeina, heroina. Ich odstawienie daje najcięższe skutki uboczne, zwłaszcza jeśli poprzedzone było długim ciągiem narkotycznym. Są wyjątkowo nieprzyjemne i trudne do zniesienia. Pierwsze symptomy głodu narkotykowego po opioidach pojawiają się po 8-12 godzinach od ostatniej dawki. Trwają 7-10 dni, a ich największe nasilenie przypada na 3-4 dzień. W przebiegu zespołu odstawienia opioidów można wyróżnić dwie fazy: faza ostra – trwa 5-10 dni i przypomina objawy grypy. Obejmuje takie objawy jak: bardzo silna chęć sięgnięcia po narkotyk, łzawienie, katar, wzmożona potliwość, gęsia skórka, dreszcze, świąd, ziewanie, kichanie, ślinotok, rozszerzone źrenice, bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, bóle mięśni, stawów, kości, zwiększone ciśnienie krwi, bezsenność, niepokój, drażliwość i napady złości. Po ustąpieniu najbardziej gwałtownych objawów, następuje faza późna trwająca przez kolejne 26-30 tygodni. Objawia się ona: niskim ciśnieniem krwi, obniżoną częstością akcji serca, zmniejszoną temperaturą ciała, rozszerzonymi źrenicami, bezsennością, niepokojem. Oprócz tego, nadal występuje bardzo silna chęć zażycia narkotyku. Sięgnięcie po kolejną dawkę od razu wywołuje kolejne uzależnienie. Skutki uboczne odstawienia heroiny są bardzo dotkliwe - w ich łagodzeniu pomaga terapia metadonem. Jest to syntetyczny opioid, który podaje się osobom uzależnionym zamiast heroiny. Metadon nie wywołuje efektów euforycznych, a jednocześnie znosi objawy abstynencyjne, dzięki czemu pacjent może normalnie funkcjonować bez konieczności zażywania narkotyku. Czytaj też: Metadon - jak działa? Jak wygląda terapia metadonowa? Objawy odstawienia amfetaminy Objawy abstynencyjne po odstawieniu amfetaminy pojawiają się do 12 godzin od zażycia ostatniej dawki narkotyku. Nie mają tak nagłego charakteru jak w przypadku opioidów, gdyż metabolizm amfetaminy w organizmie przebiega stosunkowo powoli. Dotyczą przede wszystkim sfery psychicznej - ponieważ amfetamina działa silnie pobudzająco, ograniczenie spożycia narkotyku wywołuje apatię i sprzyja stanom depresyjnym. Najczęstsze objawy odstawienne po amfetaminie to: przygnębienie, anhedonia – stan głębokiej apatii, niemożności cieszenia się z czegokolwiek, małomówność, depresja, myśli samobójcze, niepokój, drażliwość, zmęczenie, nadmierna senność (sen może trwać nawet do 48 godzin), bóle głowy, wzmożone łaknienie, obniżenie napięcia mięśniowego. Nasilenie skutków ubocznych jest największe w pierwszych 2-3 dniach odwyku, po czym objawy stopniowo zanikają. Objawy odstawienia kokainy Zespół abstynencyjny po odstawieniu kokainy ma podobny przebieg jak w przypadku amfetaminy. Narkotyk ten działa euforycznie i pobudza psychoruchowo, dlatego jego odstawienie daje skutek odwrotny – zmniejszenie napędu psychoruchowego. Objawy abstynencyjne po kokainie to: przygnębienie, anhedonia, depresja, wewnętrzny niepokój, letarg lub zmęczenie, zaburzenia orientacji, myśli samobójcze, rozdrażnienie i skłonność do irytacji, zwiększony apetyt, bezsenność lub nadmierna senność. Jeśli zespołowi abstynencyjnemu towarzyszą stany majaczeniowe i depresyjne, istnieje zwiększone ryzyko prób samobójczych. W przypadku odstawienia mieszanki narkotykowej (tzw. dopalacza), trudniej przewidzieć, jakie następstwa będzie miał zespół abstynencyjny. Takie używki mogą zawierać wiele rodzajów substancji psychoaktywnych, zarówno naturalnych kannabinoidów, jak i toksycznych środków, które mają spotęgować efekt oddziaływania narkotyku. Wówczas zespół abstynencyjny może obejmować objawy charakterystyczne dla różnych substancji psychoaktywnych. Objawy odstawienia marihuany Marihuana ma mniejszy potencjał uzależniający niż „twarde” narkotyki takie jak heroina, kokaina czy amfetamina, ale jej odstawienie również wywołuje objawy abstynencyjne. Są one na ogół łagodniejsze i dotyczą głównie sfery psychicznej, jednak dużo zależy od przyjmowanych dawek. Osoba, która przed odstawieniem paliła marihuanę codziennie lub co kilka dni, będzie miała bardziej nasilone skutki uboczne – zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Z kolei osoby, które sięgają po tę używkę okazjonalnie, co kilka tygodni lub miesięcy mogą w ogóle nie odczuwać objawów abstynencyjnych. Skutki uboczne pojawiają się po 2-3 dniach od spożycia ostatniej dawki marihuany. Najczęściej obejmują one: odczuwanie głodu substancji i chęć bycia pod jej wpływem, niepokój, zaburzenia lękowe, drażliwość, obniżony nastrój, zmniejszenie apetytu, senność lub bezsenność. Rzadziej, po zaprzestaniu spożywania większych dawek, mogą pojawić się: zwiększona potliwość, drgawki, przyspieszony puls, nudności, wymioty, biegunka, depresja. Czy można przedawkować marihuanę? Więcej z działu Zdrowie psychiczne Narkoza - jak wpływa na organizm? Jakie ma skutki uboczne? Zdjęcie: iStockphoto,com Opublikowano: 13:10Aktualizacja: 14:57 Narkoza – czy trzeba się jej obawiać? To zrozumiałe, jeśli stresujesz się, gdy zbliża się termin zaplanowanej operacji i będziesz poddana znieczuleniu ogólnemu. Rozmyślasz, jak podane środki wpłyną na twój organizm. Zastanawiasz się, jakie narkoza może mieć skutki uboczne, jakie ryzyko powikłań wiąże się ze znieczuleniem. Ten artykuł pomoże odpowiedzieć na pytania, które pojawiają się u pacjentów przed narkozą. Z lekarzem anestezjologiem, Anną Kociszewską-Bald rozmawiamy o przygotowaniu do znieczulenia, o tym, jak przebiega leczenie pod narkozą oraz jak wygląda i ile trwa wybudzanie z narkozy. Urszula Gruszka: Przed nami operacja. Czy możemy samodzielnie wybrać rodzaj znieczulenia, czy decyzja leży po stronie lekarza? Anna Kociszewska-Bald: Główna zasada znieczulenia mówi, że zawsze wybieramy takie postępowanie, by zapewnić choremu możliwie największe bezpieczeństwo. W przypadku drobnych zabiegów, niekiedy wystarczające może okazać się znieczulenie miejscowe. Wykonują je chirurdzy bądź stomatolodzy. W przypadku dużych operacji niezbędny jest lekarz anestezjolog. Przeprowadza on dokładny wywiad z pacjentem, analizuje wyniki badań dodatkowych. Na tej podstawie ocenia ryzyko wystąpienia powikłań. Na to jakie znieczulenie zaproponuje pacjentowi ma wpływ wiele czynników. Nie tylko te związane ze stanem zdrowia pacjenta, ale również związane z samą operacją. Znaczenie mają: rozległość zabiegu, czas jego trwania, okolica w jakiej operował będzie chirurg, a także pozycja w jakiej pacjent będzie ułożony podczas operacji. Kiedy pacjent ma pierwszy kontakt z anestezjologiem? Pierwszy kontakt pacjenta z anestezjologiem ma miejsce w poradni anestezjologicznej lub 24 godziny przed planową operacją. Jest wówczas czas, aby omówić z pacjentem dostępne opcje znieczulenia i poznać jego preferencje. Niektórzy pacjenci mówią: „pani doktor ja wiem, że to mały zabieg, ale bardzo się boję, nie chcę nic słyszeć podczas operacji, poproszę narkozę” . Tłumaczę wtedy cierpliwie, że możemy zapewnić zniesienie lęku i wywołać płytki sen, bez konieczności wykonywania pełnej narkozy. Zawsze na pierwszym miejscu jest bezpieczeństwo pacjenta, ale jego komfort podczas zabiegu jest równie ważny. Na wizycie przedoperacyjnej zawsze przedstawiam zalety i wady każdego znieczulenia. Omawiam potencjalne powikłania i ryzyko jakie niesie każda metoda znieczulenia. Pacjent musi wyrazić świadomą zgodę na proponowany sposób postępowania. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Energia Vigor Up! Fast o smaku pomarańczowym, 20 tabletek musujących 24,90 zł Odporność Naturell Ester-C® PLUS 100 tabletek 57,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw suplementów, 30 saszetek 99,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Odporność WIMIN Twój mikrobiom, 30 kaps. 79,00 zł Zawsze na pierwszym miejscu jest bezpieczeństwo pacjenta, ale jego komfort podczas zabiegu jest równie ważny Czym jest narkoza? Narkozą pacjenci powszechnie nazywają znieczulenie ogólne. Jest to taki rodzaj znieczulenia, w którym wywołujemy u pacjenta utratę świadomości, sen, niepamięć okoliczności zabiegu. Znosimy reakcję na bodźce zewnętrzne, np. ból, dotyk, oraz reakcje odruchowe. Wywołujemy również zwiotczenie mięśni. Co poza narkozą? Jakie są inne rodzaje znieczulenia? Poza znieczuleniem ogólnym możemy mówić również o znieczuleniu regionalnym. Polega ono na blokowaniu przewodnictwa nerwowego w określonych okolicach ciała. Podczas tego znieczulenia pacjent może pozostać świadomy. Nie będzie natomiast odczuwał bólu. Niewątpliwą zaletą tego rodzaju znieczulenia jest wysokie bezpieczeństwo i małe ryzyko powikłań. Wyróżnia się również blokady centralne, czyli znieczulenia, w których lek znieczulający podajemy do przestrzeni zewnątrzoponowej (znieczulenie zewnątrzoponowe) lub do płynu mózgowo-rdzeniowego (znieczulenie podpajęczynówkowe). Tego rodzaju znieczulenia często stosujemy w położnictwie, ale nie tylko. Pacjent śpi. A jak wygląda narkoza z punktu widzenia anestezjologa? Podczas pełnej narkozy pacjent nie jest w stanie oddychać samodzielnie. Robi to za niego anestezjolog. Zabezpiecza drogi oddechowe specjalistycznym sprzętem. Następnie podłącza aparat do znieczulenia. Zespół anestezjologiczny dba, aby pacjent głęboko spał podczas całej operacji. Po jej zakończeniu wybudza się pacjenta. Ocenia powrót świadomości pacjenta oraz jego zapotrzebowanie na środki przeciwbólowe. Pacjent pozostaje jeszcze przez godzinę pod opieką zespołu anestezjologicznego na sali wybudzeń. Kiedy uznamy, ze jego stan jest stabilny, wraca na oddział. Kiedy lekarz psychiatra staje się niezbędny w leczeniu bólu?Ból przewlekły to nie tylko doznanie fizyczne, ale i… Gepostet von Leczenie BÓLU – lekarz Anna Kociszewska-Bald anestezjolog am Freitag, 10. Mai 2019 „Moje ciało po narkozie”, czyli co może dziać się z moim ciałem? Do częstych objawów występujących po narkozie należą: senność, bóle i zawroty głowy, chrypka, ból gardła, nudności i wymioty. Dzięki nowoczesnym metodom znieczulenia ciężkie powikłania zdarzają się niezwykle rzadko. Czy są jakieś przeciwwskazania do znieczulenia pacjenta? Znieczulenie można wykonać u każdej osoby. W niektórych przypadkach gdy ryzyko może być bardzo wysokie, odraczamy zabieg. Staramy się zniwelować to ryzyko, np. modyfikując stosowane leczenie, pogłębiając diagnostykę. Pacjent powinien przystępować do znieczulenia w najlepszej możliwej kondycji jaką może uzyskać. Sytuacja komplikuje się w przypadku zabiegów pilnych, kiedy nie mamy już czasu. Operacja musi odbyć się wtedy jak najszybciej. Wtedy zazwyczaj wykonujemy pełną narkozę. Jest to bezpieczne? Czy pacjent może odmówić znieczulenia? Każde znieczulenie niesie ze sobą pewne ryzyko. Ważne jednak, żeby pamiętać, że nad jego przebiegiem przez cały czas czuwa wysoko wykwalifikowany zespół (lekarz anestezjolog i pielęgniarka). Monitorują pacjenta cały czas i zapewniają bezpieczeństwo znieczulenia. Pacjent musi wyrazić zgodę na proponowany rodzaj znieczulenia. Warto zaznaczyć, że w przypadku dzieci zgodę tą wyrażają rodzice. U osób między 16-18 rokiem życia mamy do czynienia z tzw. podwójna zgodą, czyli rodzica i dziecka. A w jaki sposób należy przygotować się do zabiegu? Przed zabiegiem (jeśli to możliwe) warto zadbać o umiarkowaną aktywność fizyczną. Poprawi to naszą wydolność krążeniową i oddechową. Należy odstawić używki. Zadbać o właściwe odżywienie organizmu. Wszystkie te działania zmniejszają ryzyko powikłań podczas znieczulenia i operacji. Zachowania prozdrowotne powinniśmy kontynuować również po zabiegu. Uczynić z nich nasz styl życia. Czy narkoza zobowiązuje nas do specjalnego postępowania? Na wizytę w przyszpitalnej poradni anestezjologicznej lub do szpitala warto zabrać: kartkę z nazwami i dawkami leków, które stosujemy, badania wykonywane w ostatnim czasie np. EKG, RTG, badania laboratoryjne, wypisy z poprzednich pobytów w szpitalu, zaświadczenia od innych leczących nas lekarzy, np. z poradni kardiologicznej. Wszystkie te informacje przydadzą się anestezjologowi. Wśród anestezjologów popularne jest powiedzenie: „Anestezjolog to jedyna osoba po twojej babci, którą interesuje czy coś jadłeś, czy nie”. Niestety, ma to niebagatelne znaczenie dla bezpieczeństwa całej procedury znieczulenia. Klarowne płyny możemy wypić do 2 godzin przed znieczuleniem, a lekkostrawny posiłek możemy spożyć do 6 godzin. Akceptowane jest również karmienie piersią niemowlęcia do 4 godzin przed znieczuleniem. Czy są substancje, np. leki lub papierosy, które mogą wpłynąć na znieczulenie? Tak. W dobie polifarmakoterapii (przyjmowanie wielu leków) to bardzo ważne, aby anestezjolog miał pełen wgląd w to, jakie leki aktualnie zażywamy. Niektóre z nich mogą zwiększyć utratę krwi podczas zabiegu, te należy odstawić przed zabiegiem. Inne z kolei mogą spowodować problemy z wybudzeniem z narkozy. Kluczowa jest szczerość. Anestezjolog musi wiedzieć o wszystkim. Może wtedy odpowiednio zmodyfikować swoje postępowanie, aby uniknąć groźnych interakcji między lekami. Decyzję o tym, które leki należy odstawić przed zabiegiem podejmuje lekarz. Apeluję do pacjentów, aby nie robili tego na własną rękę. Papierosy i alkohol przed zabiegiem zdecydowanie odradzam. Gdy operację mamy już za sobą. Co dalej? Zalecenia pooperacyjne będą różniły się w zależności od wykonywanej operacji i znieczulenia. Myślę, że zawsze warto aby ze szpitala odebrał nas ktoś bliski. Niektóre leki oraz emocje mogą znacząco zaburzać naszą koncentrację i uwagę, uniemożliwiając prowadzenie pojazdu. Recepty na leki przeciwbólowe potrzebne na kilka dni po zabiegu otrzymamy jeszcze w szpitalu. Czym jest narkoza i jakie może mieć skutki uboczne? Narkoza to rodzaj znieczulenia ogólnego, w którym pacjent traci świadomość, znoszone są reakcje na bodźce zewnętrzne, (np. ból, dotyk), u pacjenta występuje zwiotczenie mięśni. Wskazaniami do narkozy są operacje i zabiegi, przy których bezpieczniejsze i/lub bardziej komfortowe dla pacjenta jest bycie nieświadomym. W przypadku drobnych zabiegów, np. stomatologicznych, wystarczające często okazuje się znieczulenie miejscowe. Czasami jednak wykonuje się także leczenie zębów pod narkozą, np. w sytuacji, gdy konieczne jest usunięcie kilku zębów. Skutki uboczne narkozy to nudności, ból gardła, uczucie zimna, zawroty głowy. Groźne powikłania narkozy występują się rzadko. Śmierć jako komplikacja po znieczuleniu ogólnym zdarza się w 1 na 100 000 przypadków. Anna Kociszewska-Bald jest lekarzem specjalistą anestezjologii i intensywnej terapii z ponad 10 letnim doświadczeniem w znieczulaniu pacjentów. Specjalizuje się w leczeniu bardzo silnego bólu. Prowadzi poradnię leczenia bólu oraz stronę internetową, która służy edukacji pacjentów w zakresie bezpiecznego i skutecznego leczenia dolegliwości bólowych: Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Urszula Gruszka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza” Uszkodzenia mózgu przez narkotyki DEFICYT OBJĘTOŚCIOWY W MÓZGU W UZALEŻNIENIU W nowym badaniu zbadano szkodliwe skutki uzależnienia od narkotyków i alkoholu w przedniej części kory mózgowej. Narkotyki i alkohol działają szkodliwie na objętość przednich płatów kory mózgowej, a dodatkowo narkomania zwiększa ryzyko wystąpienia wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV), poinformowano w opublikowanych badaniach JAMA Psychiatry. Uszkodzenia istoty białej mózgu Dr. Edith V. Sullivan z Uniwersytetu Stanforda w Kalifornii wraz z kolegami badała korowe wielkości deficytów (kurczenie się obszarów kory mózgu – substancji białej) przy pomocy 826 strukturalnych obrazów rezonansu magnetycznego, w tym celu porównano zdjęcia 222 osób uzależnionych ze zdrowymi. Naukowcy odkryli, że uczestnicy uzależnieni wykazują deficyt objętości w korze czołowej, skroniowej, ciemieniowej i potylicznej. Deficyty były widoczne w podregionach niezależne od płci. Istota biała mózgu Substancja biała lub istota biała to obok substancji szarej (tzw. "szarych kómórek") podstawowy składnik mózgu. Składa się m. in. z fosfolipidów czyli pochodnych tłuszczów, dlatego ma kolor biały. Substancje psychoaktywne np. alkohol, narkotyki mają właściwości rozpuszczające tłuszcze. W wyniku tych właściwości uszkadzają one istotę białą czyli część kory mózgowej w wyniku czego zmniejsza się masa mózgu, a na to miejsce pojawia się nadmiar płynu mózgowo-rdzeniowego. Substancja biała dpowiada za procesy uczenia się czyli inteligencję, w płatach czołowych jej ilość decyduje o kontroli zachowań i myśleniu logiczno-racjonalnym. Niedobór tkanki białej może odgrywać rolę w zaburzeniach psychicznych, zachowania i spadku ilorazu inteligencji. BADANIA WYKAZAŁY PRZYSPIESZONE STARZENIE SIĘ MÓZGU W przodomózgowiu i śródmózgowiu nastąpiło przyspieszone starzenie, niestety nie można tych uszkodzeń przypisać do ilości np. spożytego alkoholu, która była wyższa u młodszych uczestników z alkoholizmem niż u starszych alkoholików. Narkotyki skutki uboczne KOKAINA I OPIATY ZWIĘKSZAJĄ USZKODZENIE MÓZGU Mniejsze przednie objętości obserwowano w grupie alkoholu z dodatkiem kokainy i alkoholu oraz opiatów w porównaniu z uczestnikami grup alkoholowych bez uzależnienia od opiatów i kokainy. WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY TYPU C Większe uszkodzenia mózgu w deficycie objętościowym obserwowano u uczestników z zakażeniem HCV w płatach: czołowych, skroniowych, ciemieniowych i potylicznych. Jednakże u niezainfekowanych uczestników z alkoholizmem całkowite defekty objętości mózgu były nadal obecne w porównaniu do grupy z rozpoznaną diagnozą HCV. Uszkodzenia organiczne mózgu Naukowcy uważają, że interakcje „wiek, a alkohol” są wyraźnie widoczne jako uszkodzenia mózgu w korze czołowej, w podeszłym wieku i zwiększają ryzyko związane ze zwyrodnieniem neuronów, nawet jeśli nadużywanie alkoholu rozpoczyna się dopiero w późniejszym okresie życia.

jak zregenerować mózg po narkotykach